Antaranya ialah hadis yang diriwayatkan daripada Saidina Ali bin Abi Talib ra yang bermaksud: "Rasulullah menyuruhku menyembelih unta (sebagai korban). Kemudian baginda menyuruhku menyedekahkan daging, kulit dan apa yang ada di atas belakang unta itu (seperti pelana dan seumpamanya). Sambil itu, baginda mengingatkan supaya tidak menyedekahkan walau sedikitpun daripada daging korban kepada penyembelih (termasuk juga pelapah). Kemudian Saidina Ali bin Abi Talib ra berkata: "Kami tetap memberi upah kepada penyembelih (termasuk pelapah), tetapi upah itu daripada harta kami sendiri (bukan bahagian korban)".

Berdasarkan hadis di atas, jelas amalan memberi daging korban kepada penyembelih atau pelapah sebagai upah itu adalah dilarang. Larangan ini juga termasuk memberi apa-apa bahagian daripada binatang korban yang boleh dimanfaatkan, seperti kulit, tanduk dan sebagainya.

Maka jelas bahawa bentuk upah yang dilarang itu adalah jika ia diambil daripada bahagian korban. Tidak bermakna penyembelih atau pelapah tidak akan mendapat apa-apa ganjaran daripada hasil kerja mereka. Tidak dilarang jika kita memberi upah kepada penyembelih dengan menggunakan wang kita sendiri dengan syarat upah itu tidak diambil daripada bahagian korban.

Lagipun dalam hadis di atas Saidina Ali menjelaskan bahawa mereka tetap memberi upah kepada penyembelih dengan menggunakan harta mereka sendiri.

Berhubung perkara ini, Imam al-Nawawi menjelaskan "Hadis ini melarang kita daripada memberi upah kepada penyembelih daripada bahagian korban. Hal ini kerana jika diberi kepada penyembelih sebagai upah kerjanya, maka sama ertinya dengan menjual sebahagian darinya (korban)."

Maksudnya, perbuatan memberi upah kepada penyembelih atau pelapah daripada bahagian korban bererti kita menjual daging korban sebagai tukaran terhadap khidmat penyembelihan atau pelapahan.

Imam al-Nawawi di dalam kitab al-Majmu' menjelaskan pendirian Mazhab al-Shafie di dalam perkara ini, iaitu: "Imam al-Shafie dan golongan yang sealiran dengannya bersepakat menyatakan bahawa tidak sedikitpun hasil sembelihan ketika haji, umrah dan korban boleh dijual. Tidak kira sama ada ia korban sunat atau korban nazar. Bahagian yang larang dijual ini termasuklah daging, kulit, bulu, tanduk, lemak dan sebagainya. Dilarang juga menjadikan kulit atau selain sebagai upah untuk penyembelih".

Imam Taqiyuddin al-Shafie di dalam kitab Kifayat al-Akhyar pula menyatakan, "Bahagian daripada korban tidak boleh dijadikan upah untuk penyembelih walaupun korban itu adalah korban sunat".

Larangan menjadikan bahagian korban sebagai upah kepada penyembelih atau pelapah ini adalah semata-mata untuk mengelak daripada tersasar daripada maksud asal yang dikehendaki oleh korban.

Seandainya bahagian korban tetap digunakan sebagai upah penyembelih atau pelapah maka ia bertukar menjadi suatu bentuk jual beli. Maksudnya kita membeli tenaga penyembelih dan pelapah dengan bayaran daging korban.

Amalan sebegini adalah diharamkan sama sekali. Mustafa al-Bugha di dalam kitab al-Tahzib fi Adillah Matan al-Ghayah al-Taqrib menegaskan "Amalan menjual daging korban adalah haram".

Jika amalan ini masih diteruskan juga bermakna kita merosakkan pahala korban, malah ibadah korban itu terbatal. Mustafa al-Khin di dalam kitab al-Fiqh al-Manhaji menjelaskan "Tidak dibenarkan sesiapapun yang melakukan korban menjual atau memberi bahagian korban kepada penyembelih sebagai upah sembelihan, kerana ia mengurangkan pahala korban dan merosakkannya".

Bagaimanapun, sekiranya bahagian korban yang diberikan kepada penyembelih atau pelapah bukan atas dasar upah, maka ia dibenarkan. Untuk menentukan perkara ini paling tidak perlu lihat kepada dua keadaan berikut;

Pertama, diandaikan sememangnya bahagian korban itu akan diberikan kepada penyembelih atau pelapah walaupun mereka tidak melakukan penyembelihan atau pelapahan itu. Pemberian ini tidak dianggap upah, tetapi hanyalah sebagai hadiah.

Kedua, diandaikan jika penyembelih atau pelapah tidak melakukan penyembelihan atau pelapahan itu, maka mereka tidak akan diberikan bahagian korban berkenaan. Pemberian dalam keadaan ini dianggap upah dan merosakkan korban.

Berdasarkan keterangan di atas dapatlah dirumuskan bahawa jika kita tetap mahu memberi bahagian korban kepada penyembelih atau pelapah, maka hendaklah dipastikan pemberian itu bukan atas dasar kerja yang dilakukannya.